Kościół filialny pw. Św. Antoniego Padewskiego w Osicach
Początki kościoła filialnego pw. Św. Antoniego Padewskiego sięgają XIV wieku.
Kościół wybudowany w konstrukcji szkieletowej, na planie prostokąta, przykryty drewnianym stropem. W końcu wieku XIV lub na początku XV nastąpiła wymiana ścian szkieletowych na murowane. Strzelista wieża kościelna zbudowana w 1767 roku jest konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą pokrytą tynkiem. Dawna plebania została zbudowana w drugiej połowie XVIII wieku. Do dzisiejszych czasów przetrwało w niezmienionym stanie wyposażenie kościoła z XVI – XVIII wieku. Godny uwagi jest barokowy chór muzyczny z prospektem organowym praz oryginalne stalle żuławskich sąsiadów.
Osada Osice (Wossitz) po raz pierwszy wymieniona została w dokumencie z lat 1308 i 1310 pod nazwą Osyeze. Prawdopodobnie w tym okresie wzniesiony został we wsi pierwszy kościół, jeszcze o konstrukcji szkieletowej. Pod koniec XIV wieku lub na początku XV stulecia budowla ta została przebudowana w murowaną. Kolejne prace budowlane, między innymi związane ze szczytem wschodnim, prowadzono pod koniec XV wieku.
Początkowo kościół nie pełnił funkcji fary. Osice samodzielną parafią zostały dopiero w 1560 roku. Ponadto w okresie reformacji budowla przejęta została przez protestantów, a patronat nad nią zaczął wówczas dzierżyć magistrat protestanckiego miasta Gdańsk. Zapewne z powodu przejęcia kościoła przez nową kongregację i odmienne wymagania nowego kultu, przekształcone zostało wyposażenie i wystrój budynku.
W 1786 roku kościół przebudowano i powiększono w kierunku północnym, dostawiono także wieżę, a jego wyposażenie ponownie przekształcono, tym razem w stylistyce barokowej. W drugiej połowie XIX wieku dobudowano nową zakrystię, a w 1933 roku zabytek poddano gruntownemu remontowi w związku z wymianą stropu nawy. Po 1945 roku kościół ponownie przejęty został przez katolików i rekonsekrowany pod nowym wezwaniem św. Antoniego.
Źródło: https://medievalheritage.eu/pl/strona-glowna/zabytki/polska/osice-kosciol/
